154
రా ణా ప్ర తా ప సిం హ చ రి త్ర
మావంశనృపతుల మహిమ సూహించి నేఁ
బరవశత్వమున మైమఱచుచుందు
గీ॥ నట్టివిశ్వోన్నతంబైన యన్వయమున
కకట! యేనీచుఁడైన దుర్యశముఁ గూర్పఁ
బూనినను బ్రాణములతోడఁ బోవఁగలఁడె
వ్రక్కలై శీర్షమది నేల వ్రాలుఁగాక. 292
సీ॥ అప్రతిహతముగా నక్బరొక్కఁడె యేల
క్షితిని దేవుఁడు సృష్టి సేయలేదు;
వితత ప్రజాకోటి యతనిచేఁ దునుమాడఁ
బడుటకై పుట్టింపఁ బడఁగ లేదు;
సకల భూపాల కన్యక లాఘనుని భోగ
పరత కుద్దేశింపఁ బడఁగలేదు;
ధరణీశులెల్ల నాతనిఁజేరి కొలిచి పా
దములొత్తఁ బుట్టువం దంగలేదు;
గీ॥ తనయొకని రాజ్యతృష్ణకై ధరణిఁగలుగు
ప్రజయు స్వాతంత్య్రమును బాసి పారతంత్య్ర
మున మునుఁగుటెల్లఁ బాడిగా దనుచు నక్ప
రెంత యెఱిఁగిన జగమున కంత మేలు. 293
మ॥ "అకటా! కష్టము: నాకుఁదోడుపడుమీ;" యంచొక్కనిన్ వేఁడుపా
తక మేనేరను; మీఁదు మిక్కిలి భవత్సాహాయ్యమున్ నాదు కు
త్తుకయున్ బోయెడు నప్పుడైన నడుగ౯; దొల్గొల్తఁ దౌరుష్కు నిం
టికి నిన్నిల్లట పల్లుగావిడిచి, పాడికాదప్పి వర్తింతునే. 294 294
సీ॥ తెఱవ లఖండ పాతివ్రత్య బలమున
జ్వలదగ్ని శిఖల ఠేవను రహింత్రు
పురుషులు వీరధర్మ రసావతారులై
వితత ఘోర శతఘ్ని పిండములటు
లొక్కొక్క రొక దుర్గమోయన నుందురు;
వైరులదృష్టి మేవాడ సీమ
